جاده تو را پس نمیدهد

آخر شبه و حس میکنم پس از مدت های حدودا دو هفته ای امشب جسمم آسوده می‌خوابه...چقدر دست و پنجه نرم کردن با بیماری سخته اونم واسه منی که بنیه جسمی م خیلی قوی نیست !این توقف واسه بهبود حالم کلافه م کرده بود ...من آدم یک جا موندن و متوقف شدن نیستم ...چیزی که بهم احساس زنده بودن میده در جریان بودنه ...وقتی تو خونه میمونم و مجبورم نهایتا فیلم ببینم و استراحت کنم احساس بیهودگی بهم دست میده...کی به من گفته باید همیشه بدوی تا خوشبخت باشی؟؟؟ جاده تو را پس نمیدهد...

بعضی ها می گویند از کمال گرایی ات استبعضی ها می‌گویند از رشته ایست که خواندیبعضی ها هم که غریبه ترند می‌گویند دیوانه ای خبخلاصه هرکسی چیزی می‌گویداما من وقتی به حال بدی می خورم ...به مشکلی ...به غمی ...به رنجی ...به اختلافی در خود یا در ارتباط با دیگری ....باید باید باید تا عمیق ترین مکاشفه های قابل امکان پیش بروم تا حلش کنم ...باید به ریشه ها برسمباید تا سر حد امکان ته و توی قضیه را در بیاورمباید چنان با مشت پر عبور کنم که بشود یک تجربه ...یک نصیحت خوب ...و این بار از پنج شنبه تا امروز که سه شنبه بود ...دقیقا ۶ روز تمام درگیر مکاشفه ی چالش جدید زندگی ام بودمو امشب بالاخره حل شدبالاخره فهمیدم از کجا شروع شده و چرا چنین است ...آخ که امشب بعد از ۶ شببالاخره راحت میخوابم ....آخ که کشف کردن چنین مسائلی به تمام رنج این ۶ روز می ارزد .....+ماجرا چه بود ؟؟؟فهمیدم که در بعضی مسائل قادر به درخواست کمک کردن از دیگران نیستم :) و آنچه پشت سر گذاشتم سیرِ شکل گیری این ویژگی و راه حل آن بود ...که ۶ روز طول کشید .+از یک سفر درونی بر میگردم :) جاده تو را پس نمیدهد...